▪️مردی تنها
زیر آسمان پرستاره جنگل
جنگلی که تا همین یکم پیش داشت می سوخت و بارون به تازگی خاموشش کرده …
زل زدن به یک‌ نقطه شب و بی پلک زدن در باتلاق سکوت غرق شدن …
انگار که از این جهان لایعقل به بیرونی ترین انحنای هستی پرتاب شده …
و اتشی بی جان که گرما و خاکسترش عطر ریحان و نعناع های اطرافت رو در حریم خزه های جنگل ، گرم و تلخ و تلخ تر کرده …

▪️به زعم‌من ، خانه عطر آمواج بی مهاباترین خاطرات و تاریک ترین داستان هارو به شکل اشعار مایع در آورد و اسمشو گذاشت ” ممویر ” یا همون آمواج مشکی !

▪️ممویر حس سکوت مطلق و به فکر فرو رفتن در تنهایی شب جنگل و صحراست ! شروع عطر با یه اوردوز سبز گیاهی توام با تلخیست …تلخی و جدال بینشو قشنگ حس میکنی که با بستر دودی و تاریک ظاهر میشه که یه مقداری فلفل هم روشو پوشونده !
شاید بهتره بگم از شروع سبز تا پایان تلخ ، توجهاتی از نعناع و امید بخشی در شروع و سایه هایی از تاریکی در ادامه … و ادامه مسیر به واسطه وجود روایح بخوری در کنار اکوردی چرمی / تنباکویی باعث شده که بعضی ها ” ممویر ” رو شاهکار عطر سازی آمواج بدونن !